1715063332

ქართული ეთნოსი ძალიან სწრაფად მცირდება. გაეროს მონაცემებით, 2050 წლისთვის ქართველები თავიანთ სამშობლოში ეთნიკურ უმცირესობაში აღმოჩნდებიან.გვესაუბრება თსუს ასოცირებული პროფესორი, დემოგრაფი ანზორ სახვაძე:- ჩვენი დემოგრაფიული მდგომარეობა დამშვიდების საშუა­ლებას­ არ გვაძლევს. დიდი ძალისხმევა გვმართებს, რომ საკუთარ ქვეყანაში უმცირე­სობაში არ აღმოვჩნდეთ, მაგრამ ერთი რამ უნდა ვთქვა: გაეროს წარმომადგენლები­ ამგვარ პროგნოზებს 10 წელიწადში ერთხელ მაინც აკეთებენ, მაგრამ მათი პროგნოზი ყოველთვის არ მართლდება. ჩვენ ეს დასკვნა სერიოზულ გაფრთხილებად უნდა მივიღოთ: თუ მდგომარეობის გამოსასწორებლად არაფერს ვიღონებთ, შესაძლებელია სავალალო მდგომარეობამდე მივიდეთ.- იყო დრო, როცა ნახევარი მილიონიც არ ვიყავით...- გეთანხმებით - XVIII-XIX საუკუნეების მიჯნაზე საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე 400-600 ათასადმე კაცი ცხოვრობდა­ - ასეთია მეცნიერთა ვარაუდი. უფრო ზუსტი­ მონაცემები ხელთ არა გვაქვს.­ საყოველთაო აღწერა საქართველოში 1897 წლამდე­ არ ჩატარებულა და ამ აღწერის მიხედვით, მე-19 საუკუნის მიწურულს საქართველოში­ 2 მილიონზე მეტი ადამიანი ცხოვრობდა. რამ განაპირობა მატება?­ - შედარებით მშვიდობიანმა წლებმა. როგორც წესი, მოსახლეობის რაოდენობა ომებისა და ეპიდემიების შედეგად მცირდება და როცა ეს საფრთხე გადაივლის, ისევ მატულობს. არ შემიძლია არ ვახსენო ალექსანდრე ჭავჭავაძის წერილი რუსეთის იმპერატორისადმი, რომელიც მე-19 საუკუნის დასაწყისშია დაწერილი. ამ წერილში­ ჩვენი სასიქადულო პოეტი წერს, მე-5 საუკუნეში საქართველოს მოსახლეობა 16 მილიონს აღწევდაო. მართალია, არგუმენტები არ მოჰყავს, არც წყარო აქვს მითითებული, მაგრამ ასეთი ცნობა არსებობს. ამ წერილსაც ადვილად იპოვით "ქართული პროზის" ტომეულებში.- ბატონო ანზორ, ალბათ, უფრო სარწმუნო, არგუმენტირებული ინფორმაციაც გექნებათ ძველი საქართველოს დემოგრაფიულ სურათზე.- ივანე ჯავახიშვილის გათვლებით, მე-13 საუკუნეში საქართველოს მოსახლეობა საშუალოდ, 4,5-5 მილიონი იყო. მან ეს ციფრი ისტორიული დოკუმენტების მიხედვით დაადგინა, კერძოდ, იმ დროში ყოველ მეცხრე ოჯახს ბრძოლაში ერთი მეომარი გამოჰყავდა, ქართული ჯარის რაოდენობა­ კი 90 ათას კაცს შეადგენდა. ივანე­ ჯავახიშვილმა, ხუთსულიანი ოჯახების მიხედვით იანგარიშა და ასე მიიღო 4,5-5 მილიონი. თუმცა ამაში არ შედიოდა მდიდართა კლასი - დიდგვაროვნები და სამღვდელოება,­ რომლებიც გადასახადებს არ იხდიდნენ და ჯარშიც არ მიდიოდნენ, ასევე, ქვრივ-ობლები. თუ მათაც დავუმატებთ, იმდროინდელი მოსახლეობა, სავარაუდოდ, 8 მილიონი კაცი იქნებოდა. ამაზე უფრო ზუსტი წყარო ძველი საქართველოს დემოგრაფიაზე მე არ შემხვედ­რია, თუმცა ზოგი ვარაუდობს, რომ თამარის დროს საქართველოში 12 მილიონი კაცი ცხოვრობდა.- რა მდგომარეობა გვაქვს ახლა?- ყველაზე ცუდი ის არის, რომ შობა­დობა ბოლო ათწლეულებში ძალიან შემცირდა, რამაც საქართველოს მოსახლეობის რაოდენობას დაღი დაასვა. 1990-იანი წლებიდან საქართველოში მოსახლეობის რაოდენობა თანდათან მცირდებოდა, რაც გამოწვეული იყო მძიმე ეკონომიკური და სოციალური კატაკლიზმებით. იმხანად ბავშვების გაჩენაზე არავინ ფიქრობდა. ამიტომ, თუ 1989 წლის აღწერით საქართველოში 5 მილიონ 400 ათასი კაცი ცხოვრობდა, ათ წელიწადში ეს რიცხვი 1 მილიონით შემცირდა, ხოლო ახლანდელი, 2024 წლის 1-ლი იანვრის მონაცემებით, საქართველოში 3 მილიონ 694 600 კაცი ცხოვრობს.­ 1980-იანი წლების ბოლოს საქართველოში საშუალოდ 90-91 ათასი ბავშვი იბადებოდა, რომლებიც 25-27 წლის შემდეგ თვითონ შევიდნენ რეპროდუქციულ ასაკში. 2000-იან წლებში ეს რიცხვი ლამის განახევრდა: წელიწადში დაახლოებით 46 ათასი ბავშვი იბადებოდა - ამან გამოიწვია ის, რომ რეპროდუქციულ ასაკში მყოფ ქალთა რაოდენობა ორჯერ შემცირდა, რის გამოც ამ წლებში უფრო ცოტა ბავშვი გაჩნდება, რადგან სწორედ ეს, ორჯერ შემცირებული თაობა შედის რეპროდუქციულ ასაკში. ამიტომ შობადობის მაჩვენებლის ზრდას უახლოეს მომავალში არ უნდა ველოდოთ. სამწუხაროდ, საქართველოში შობადობის მაჩვენებელი კლებულობს და მას გარდაცვალების მაჩვენებელი აჭარბებს.- შეიძლება ითქვას, ქართველი ერი მილევად რეჟიმშია?- შეიძლება ასეც ითქვას, მაგრამ სხვადასხვა ღონისძიებით შეიძლება ამ კრიზისული სიტუაციიდან გამოსვლა: სწორი დემოგრაფიული პოლიტიკა და დემოგრაფიული განვითარების მიზანი უნდა გვქონდეს. უმაღლესმა საკანონმდებლო ორგანომ უნდა თქვას, როგორია ეს მიზანი: უახლოეს მომავალში, ჩვენი მოსახლეობა 7 მილიონი­ უნდა გახდეს, 8 თუ 10... ფაქტია, ახლა 3 მილიონ 600 ათასი ვართ, რაც სასურვე­ლი ნამდვილად არ არის. მარტო იმის ძახილი­, რომ ჩვენი მოსახლეობა მცირდება,­ საკმარისი არ არის. ქვეყნის დემოგრაფიული მიზანი ხელისუფლებამ უნდა განსაზღვროს და არა სპეციალისტებმა. სპეციალისტებმა შეიძლება კონსულტაცია გაუწიონ და საჭირო ღონისძიებები დასახონ. გარდა ამისა, საქართველოს აუცილებლად უნდა ჰქონდეს ეთნოდემოგრაფიული მაჩვენებლები, რადგან ჩვენ არ ვიცით, რამდენი ქართველი ბავშვი იბადება და რამდენი - სხვა ეროვნებისა. უნდა ვიცოდეთ, როგორია საქართველოს მოსახლეობის ეთნიკური შემადგენლობა და როგორი იქნება ახლო, საშუალო ან გრძელვადიან პერიოდში. დღესდღეობით არ ვიცით და ეს იმით არის გამოწვეული, რომ არც პირადობის მოწმობაში და არც საპასპორტო მონაცემებში ჩვენი ეროვნება მითითებული აღარაა. ოციოდე წლის წინ ყველას "საქართველოს მოქალაქე" ჩაუწერეს. მოქალაქეობა და ეროვნება ერთი და იგივე არ არის, ამიტომ ძნელია ჩვენი მოსახლეობის ეთნიკური შემადგენლობის განსაზღვრა. თუ ეროვნების გრაფა არ აღდგება, ვერ დავადგენთ, რამდენი ქართველი ეროვნების ბავშვი ჩნდება და რამდენი - სხვა ეროვნებისა.საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ საქართველოდან ბევრი რუსი, უკრაინელი, ბელარუსი და სხვა ეროვნების ადამიანი წავიდა, თავიანთ ისტორიულ სამშობლოს დაუბრუნდნენ და საქართველო ორეროვანი სახელმწიფო გახდა - ჩვენს ქვეყანაში ქართველები და აზერბაიჯანელები ყველაზე დიდი რაოდენობით ცხოვრობენ. საქართველო ტრადიციულად მრავალეროვანი ქვეყანა იყო, დღეს კი ჩვენთან ორი ეროვნებაა დომინანტი.- ცნობილია, რომ აზერბაიჯანელებს მრავალშვილიანი ოჯახები ჰყავთ და ამ ქვეყნის მოსახლეობამ უკვე 10 მილიონს მიაღწია...- სწორედ ამიტომ უნდა ვიცოდეთ, წელიწადში რამდენი ქართველი აჩენს ბავშვს, რამდენი აზერბაიჯანელი, რამდენი ბერძენი ან სომეხი. მე არავის საწინააღმდეგო არაფერი მაქვს, მაგრამ ისე არ უნდა მოვიქცეთ, რომ სტატისტიკას ყურადღება არ მივაქციოთ და მერე გვიანი იყოს თითზე კბენანი.- ხომ არ ფიქრობთ, რომ სახელმწიფო ახალგაზრდა ოჯახებს მატერიალურად უნდა დაეხმაროს?- ქართველები, ჩვენი დემოგრაფიული მონაცემებით, თავისუფლად შეგვიძლია შევადაროთ ევროპელებს, მაგრამ ევროპაში ხომ არ არის მატერიალური სიდუხჭირე? მიუხედავად ამისა, შობადობა მაინც დაბალია. ასე რომ, ამ საკითხს მხოლოდ მატერიალური ფაქტორი არ განსაზღვრავს, გადამწყვეტი ბავშვის ყოლის სურვილია.ყველა გამოკითხვა ადასტურებს, რომ გოგონების უმრავლესობას არ სურს ბევრი შვილი იყოლიოს. რომ ეკითხები, რამდენი შვილის გაჩენა გინდაო, უმრავლესობა ერთ ან ორ შვილს ასახელებს, რაც არ არის საკმარისი მარტივი კვლავწარმოებისთვის. ეს რას ნიშნავს? - იმას, რომ შვილების თაობა ნაკლები არ უნდა იყოს დედების თაობაზე. მოსახლეობამ რომ არ მოიკლოს, ერთმა ქალმა 2,1 ბავშვი უნდა გააჩინოს ანუ ათმა ქალმა არანაკლებ 21 ბავშვისა, თუ გვსურს მარტივი კვლავწარმოება შენარჩუნდეს, დედების თაობა გოგონების იმავე რაოდენობამ უნდა შეცვალოს - ეს მინიმალური მაჩვენებელი მაინც უნდა გვქონდეს.- მახსენდება ერთი ძველი გამონათქვამი: "ერთი შვილი არაშვილი, ორი შვილი - ვითომ შვილი, სამი შვილი - მართლა შვილიო". გამოდის, ჩვენი წინაპრები ამას გუმანით გრძნობდნენ?- ხალხურ ეპოსში ეს სიტყვები სხვადასხვა ვარიაციით გვხვდება. დიახ, ჩვენმა წინაპრებმა ეს მარტივი ჭეშმარიტება კარგად იცოდნენ, მით უმეტეს, ბევრ შვილს აჩენდნენ, მაგრამ ყველას ვერ ზრდიდნენ. იმისათვის, რომ 2-3 შვილი ჰყოლოდათ, 8-9 უნდა გაეჩინათ. ეს მარტო საქართველოში როდი ხდებოდა. მაგალითად, ცნობილი შოტლანდიელი მეცნიერი ადამ სმიტი წერდა, შოტლანდიის მაღალ მთებში არცთუ იშვიათია, რომ ქალს 20 შვილი ჰყავს ნაშობი, მაგრამ ვერც ერთის გაზრდას ვერ ახერხებსო. დედოფლებიც კი 17-18 შვილს აჩენდნენ და ეპიდემიების თუ სხვა უბედურებათა გამო ვერ ზრდიდნენ. ამიტომ მრავალშვილიანობა იმ დროში ჩვეულებრივი და სასურველი მოვლენა იყო.- აუცილებლად უნდა შევეხოთ ჩვენი ერისთვის კიდევ ერთ მტკივნეულ პრობლემას - ემიგრაციას. საქართველოდან, ძირითადად, ფერტილური ასაკის ქალები მიდიან და მათ ნაცვლად უცხოელები შემოდიან. ეს რას გვიქადის?- მიგრაციული პროცესები ჩვენთან მართლაც გააქტიურებულია: 1990-იანი წლებიდან მოსახლეობის ნაწილი ქვეყნის ფარგლებს გარეთ გავიდა და ეს დღესაც გრძელდება. საქართველოს მოსახლეობას ეს არ ახასიათებდა - ჩვენთან ნებაყოფლობითი ემიგრაცია თითქმის არ იყო. ამის მიზეზი მარტივია: ასეთ ნაყოფიერ მიწებსა და კლიმატს სხვაგან ვერსად ნახავთ, მაგრამ ქართული ანდაზა ამბობს, გაჭირვება მაჩვენე და გაქცევას გაჩვენებო. ჩვენს შემთხვევაშიც ასე მოხდა და ხალხი უცხოეთში წავიდა­. ბევრმა ამ გზით ოჯახი შიმშილს გადაარჩინა, მაგრამ დღეს ემიგრაციაში მიდიან განათლების მისაღებად, ბინის შესაძენად და დოვლათის დასაგროვებლადაც. ამიტომ ამ შემთხვევაშიც მინდა ოპტიმიზმი შევინარჩუნო და ირლანდიის მაგალითი მოვიშველიო: თავის დროზე ამერიკაში ირლანდიის მოსახლეობის თითქმის ნახევარი გადასახლდა, მაგრამ თვითგადარჩენის ინსტინქტი ამუშავდა და ამ ქვეყანამ 10-15 წელიწადში აღიდგინა მოსახლეობის ძველი რაოდენობა. ამიტომ დღეს მთავარია, შევქმნათ განწყობა, რათა ოჯახების ნახევარზე მეტმა საშუალოდ 3-4 შვილი გააჩინოს. ბავშვები ისე უნდა აღვზარდოთ, რომ თითოეულ ოჯახს 3-4 შვილის გაჩენა მოუნდეს. ამას მატერიალური დახმარება ვერ უშველის: თუ ქალს ერთზე მეტი შვილის გაჩენა არ სურს, თვითმფრინავიც რომ აჩუქო, მაინც არ გააჩენს. დიდი მნიშვნელობა აქვს აღზრდას: ოჯახს, სკოლასა და მთელ განათლების სისტემას. დემოგრაფია განსაკუთრებით მძიმე პრობლემაა ჩვენსავით მცირერიცხოვანი ერებისთვის და ამ პრობლემის გადაწყვეტაზე ყველამ უნდა ვიზრუნოთ.

1715063101

აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულთან დაკავშირებით, 3 მაისიდან 10 მაისის ჩათვლით პერიოდი გამოცხადებულია უქმე დღედ. ამის შესახებ ინფორმაციას, შინაგან საქმეთა სამინისტროს მომსახურების სააგენტო ავრცელებს.მათივე ცნობით, 11 მაისიდან მომსახურების სააგენტოს ყველა სტრუქტურული ერთეული მუშაობას ჩვეულ რეჟიმში განაახლებს.„იმ პირებს, რომლებსაც პრაქტიკული გამოცდის პირველ ეტაპზე (მოედანი) გასვლა 3 მაისიდან 10 მაისის ჩათვლით უწევდათ, აღნიშნული დღეების გამოყენების შესაძლებლობა 11 მაისიდან მიეცემათ. ხოლო იმ პირებს, რომლებსაც თეორიული და პრაქტიკული გამოცდის მეორე ეტაპზე აღნიშნულ პერიოდში აქვთ ჯავშანი, გამოცდაზე გასვლას შეძლებენ, ეტაპობრივად, 11 მაისიდან, კონკრეტული თარიღისა და დროის შესახებ დეტალური ინფორმაცია დღის განმავლობაში ეცნობებათ.იმ პირებს, რომლებსაც სატრანსპორტო საშუალებების განბაჟების ბოლო დღე უწევთ 3 მაისიდან 10 მაისის ჩათვლით პერიოდში, საჯარიმო სანქციები არ დაეკისრებათ და განბაჟების ბოლო ვადად განესაზღვრებათ 13 მაისი,“ - ნათქვამია განცხადებაში.  

1714809660

გამოცემა LoveMoney–მ პენსიაზე გასვლისთვის ყველაზე ხელმისაწვდომი ქვეყნები გამოავლინა. რეიტინგი რამდენიმე ძირითად ფაქტორზე დაყრდნობით შედგა, ესენია: უსაფრთხოება, კარგი სამზარეულო და კლიმატი, ასევე ხარისხიანი ჯანდაცვა, ბინის ქირის ღირებულება და ცხოვრების საშუალო თვიური ხარჯი. პენსიონერებისთვის ხელმისაწვდომ და ამავე დროს სასურველ მიმართულებად მაროკო სახელდება. ერთოთახიანი ბინის ქირის ღირებულება რაბათის ცენტრში საშუალოდ 192 დოლარი ჯდება. დაბალია კომუნალური გადასახადებიც, რაც აშშ-ის საშუალო მაჩვენებელზე დაახლოებით ხუთჯერ, ხოლო ბრიტანეთისაზე რვაჯერ ნაკლებია. მაროკოში ცხოვრების ხარჯები ამავე ქვეყნებთან შედარებით გაცილებით ხელმისაწვდომია და საშუალოდ 464 დოლარს შეადგენს, სასურსათო პროდუქტების მხრივ კი, მაროკო კიდევ უფრო იაფ მიმართულებად სახელდება.პენსიონერებისთვის ყველაზე ხელმისაწვდომ ქვეყნებს შორის მეორე ადგილს ვიეტნამი იკავებს. ერთოთახიანი ბინის ქირის საშუალო ხარჯი 221 დოლარს შეადგენს, ხოლო კომუნალურების თვიური საფასური დაახლოებით 66 დოლარით განისაზღვრება. ვიეტნამი ერთ-ერთ ყველაზე იაფი ინტერნეტითაც გამოირჩევა, 50 GB ინტერნეტის საფასური მხოლოდ 6 დოლარს შეადგენს. გარდა ამისა, ვიეტნამი კვების მხრივ, ერთ-ერთი ყველაზე იაფი ქვეყანაა და იქ ასევე დაბალბიუჯეტურია ტრანსპორტი და გასართობი აქტივობები. ქვეყანაში ცხოვრების საშუალო თვიური ხარჯი დაახლოებით 466 დოლარს უტოლდება.საპენსიო ასაკის ადამიანებში განსაკუთრებული პოპულარობით სარგებლობს თურქეთიც. ქვეყანაში ხელმისაწვდომია საზოგადოებრივი ტრანსპორტი, გასართობი თუ დასასვენებელი აქტივობები, საკვები ობიექტები და ასევე ბინის დაქირავებაც, რომელიც თვეში დაახლოებით 387 დოლარის ფარგლებშია შესაძლებელი. კომუნალური ხარჯების თვიური საფასური კი ჩვენს მეზობელ ქვეყანაში დაახლოებით 60 დოლარით განისაზღვრება. აღსანიშნავია ისიც, რომ თურქეთი მსოფლიოში ერთ-ერთი წამყვანი სამედიცინო ტურიზმის მიმართულებაა სადაც ჯანდაცვის სისტემა განსაკუთრებით კარგად განვითარებულია.ძვირად ღირებული დასავლური ქვეყნებიდან პენსიონერები საცხოვრებლად სულ უფრო ხშირად გადადიან ტაილანდში, სადაც მათ შესაძლებლობა აქვთ ხარჯები დაზოგონ და ამის პარალელურად იცხოვრონ ისეთ ქვეყანაში, რომელიც არაჩვეულებრივი სამზარეულოთი, მეგობრული ხალხით, დანაშაულის დაბალი მაჩვენებლით, განვითარებული ჯანდაცვის სისტემით, ტროპიკული კლიმატითა და თვალწარმტაცი სანაპიროებით გამოირჩევა. აქვე ხაზგასასმელი ფაქტორია ისიც, რომ უამრავ ქვეყანასთან შედარებით ტაილანდში ხანდაზმულებს გაცილებით დიდ პატივს სცემენ და აფასებენ. ყოველთვიური საშუალო ხარჯი ქვეყანაში 556 დოლარს უტოლდება, ბინის ქირის ფასი კი თვიურად 235 დოლარის ფარგლებშია.და ბოლოს, მონტენეგრო. მართალია, მის მეზობელ ხორვატიასთან შედარებით ქვეყანაში ბინის ქირის თვიური ხარჯი შედარებით ძვირია და დაახლოებით 500 დოლარს შეადგენს, თუმცა ეს თანხა, ქვეყანაში ცხოვრების შედარებით დაბალი ხარჯებით ბალანსდება. ერთი ადამიანისთვის მონტენეგროში ცხოვრების საშუალო ხარჯი თვის განმავლობაში დაახლოებით 652 დოლარის ფარგლებში მერყეობს. უცხოელი პენსიონერები ქვეყანაში ხმელთაშუა ზღვის კლიმატის, იდეალური სანაპირო ზოლისა და მთების გამო სახლდებიან, რომლებიც სავსეა სახასიათო სოფლებითა და ბიუჯეტური სათხილამურო კურორტებით. ამ ყველაფრიდან გამომდინარე, როგორც Live & Invest Overseas-მა უწოდა ბალკანეთის ქვეყანა, ევროპის გამორჩეული საპენსიო თავშესაფარია. 

1714738672

„ნაპოლი“ ხვიჩა კვარაცხელიასთან კონტრაქტის გახანგრძლივების განსახილველად ემზადება. კლუბში დარწმუნებულები არიან, რომ „ბარსელონა“ კვარაცხელიას გადაბირებას ვერ მოახერხებს, – წერს იტალიური გამოცემა La Gazzetta dello Sport-ი. „ნეაპოლში ამ დღეებში წვიმაა მოსალოდნელი. ამჯერად, შესაძლოა, ამინდი არ იყოს ერთადერთი ფაქტორი, რომელიც ზეგავლენას მოახდენს ნეაპოლელთა განწყობაზე – იმის გამო, რომ რაღაც დიდი მწიფდება და გულშემატკივრები ელიან დიდ ამბებს. შესაძლოა, მათ დაიბრუნონ ღიმილი თვეების შემდეგ, რადგან ხვიჩა კვარაცხელიას მენეჯერთან კონტრაქტის გახანგრძლივების საკითხი უნდა განიხილონ.მისი აგენტი მამუკა ჯუღელი ნეაპოლშია. ის ელოდება პრეზიდენტის ზარს და იმის აღიარებას, რომ ვარსკვლავური სეზონის შემდეგ კვარაცხელიას როლს აღიარებენ. ხვიჩას სურს ტოპფეხბურთელის კონტრაქტი, როგორც შეეფერება მას, ვინც თითქმის უცნობი მოთამაშეობიდან ოქროს ბურთის რეიტინგში მე-17 ადგილზე გავიდა.ხელშეკრულების ვადის გახანგრძლივების საკითხი მალე უნდა გადაწყდეს, რათა ფეხბურთელმა საქართველოს ნაკრებისთვის პირველ ისტორიულ ევროპის ჩემპიონატზე სხვა საზრუნავის გარეშე ითამაშოს. მხარეების პოზიცია ცნობილია: კვარას გარემოცვას ხელფასის მნიშვნელოვანი ზრდა სურს და საწყისი მოთხოვნა იქნება 5 მილიონი პლუს პრემიები. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ დე ლაურენტისი ამას დათანხმდეს, მაგრამ არსებობს სურვილი, ხვიჩას მაქსიმალურად ასიამოვნოს და ახალი პროექტის ქვაკუთხედად აქციოს. ამდენად, პრეზიდენტს შეუძლია, შესთავაზოს 4 მილიონი, პლუს ბონუსები (შესაძლოა, ადვილად მისაღწევი იყოს 4.5 მილიონი). Მაგრამ საკმარისი იქნება ეს?კვარას კონტრაქტი 2027 წლამდე აკავშირებს. მისი აგენტი მოლაპარაკებისას „ბარსელონას“ ინტერესსაც გამოიყენებს. თუმცა კატალონიაში ჯერ არ არსებობს შესაფერისი საფუძველი, ხვიჩას დამატებაზე რომ იფიქრონ. დე ლაურენტისი ქართველი ტალანტის ტრანსფერს 120-დან 130 მილიონ ევრომდე აფასებს. კონტრაქტის დასრულებამდე სამი წელი დარჩა და თამაშის პირობებს „ნაპოლის“ პრეზიდენტი კარნახობს.რეალურად, „ნაპოლის“ პრეზიდენტი კვარას გაყიდვას არ აპირებს და ამიტომ გუნდის ვარსკვლავს მხოლოდ განსაკუთრებულ შეთავაზების შემთხვევაში გაუშვებს. როდესაც უკვე იძულებულია, ოსიმენს დაემშვიდობოს, ცხადია, დე ლაურენტისისთვის ძალიან რთული იქნება საჩემპიონო სეზონის ორ მთავარ გმირთან ერთდროულად დამშვიდობება. ამ მიზეზით, არ არის გამორიცხული, რომ დე ლაურენტისი დათანხმდეს 100-მილიონიან გამოსყიდვის პუნქტს. ხვიჩა ნეაპოლში თავს კარგად გრძნობს, მამამისი ბადრიც დარჩენის მომხრეა. ყველაფერი დე ლაურენტისის გადასაწყვეტია – უნდა გავიდეს მოედანზე და ეს მატჩი მოიგოს“, – წერს გამოცემა.წყარო: 1tv.ge

1714643279

საქართველოს მთავრობამ გადაწყვიტა თბილისის ცენტრალური სტადიონი დედაქალაქიდან კახეთის გზატკეცილისკენ, სოფელ ვაზიანში გადაიტანოს. შესაბამისი გადაწყვეტილება პრემიერ-მინისტრმა 22 აპრილს გააჟღერა. დღეს მთავრობის ვებგვერდზე გამოქვეყნდა მთავრობის განკარგულება სპეციალური უწყებათაშორისი კომისიის შექმნის თაობაზე. განკარგულების მიხედვით, უწყებათაშორისი კომისიის თავმჯდომარე პრემიერ-მინისტრი ირაკლი კობახიძე იქნება, კომისიაში ასევე შევლენ ეკონომიკის, სპორტისა და კულტურის, ფინანსთა და ინფრასტრუქტურის მინისტრები, ასევე თბილისის მერი.ახალი სტადიონი 70,000 მაყურებელზე უნდა იყოს გათვლილი და მასზე მთავრობას სურს, რომ 2028 წლის ჩემპიონთა ლიგის ფინალი გაიმართოს.საქართველოს მთავრობას არ წარუდგენია დასაბუთება, თუ რატომ არის გამართლებული ასობით მილიონი ლარის ღირებულების ობიექტის, თბილისის ცენტრალური სტადიონის აშენება იმ ტერიტორიაზე, რომელიც ჯერჯერობით იურიდიულად თბილისის შემადგენლობაში არცაა.ვაზიანში ასევე იგეგმება თბილისის ახალი აეროპორტის აშენებაც, რომელიც ADB-ის წინასწარი შეფასებით, 1.2 მილიარდი დოლარი დაჯდება.ამჟამად თბილისის ცენტრალური სტადიონია ბორის პაიჭაძის სახელობის სტადიონი, რომელიც 55,000 მაყურებელს იტევს.